Obsesje ogarniają nas, niepokoją, dręczą, prześladują. Lęki i fascynacje, podejrzenia i zazdrości, widma przeszłości i złe przeczucia. Sztuka reaguje na nie, wyraża, pobudza, przestrzega, czasem łagodzi. Także balet i teatr tańca — najskuteczniej w kameralnych przestrzeniach. W tym spektaklu towarzyszą one dwóm czołowym polskim choreografom.Obie kompozycje Krzysztofa Pastora, każda na swój sposób, grają na naszych nastrojach i emocjach czystą formą choreograficzną, plastyką tańca neoklasycznego, barwami przestrzeni i grą świateł, przy muzyce wielkich mistrzów: Schuberta, Schnittkego i Góreckiego. Przedziela je wyrazisty balet Emila Wesołowskiego na dwoje tancerzy, gdzie najprostsze relacje pomiędzy kobietą i mężczyzną stale zmieniają swoje barwy i uderzają w widza jak fale poematu symfonicznego Mieczysława Karłowicza.