Spektakl ma za zadanie wywołać dialog z młodymi ludźmi, pokazać im „ku przestrodze” jak dalece idące skutki mogą powstać z pozoru niewinnych prób „odreagowania” czy „relaksu”. Rozmowa toczy się nie tylko na scenie pomiędzy dorosłymi a młodzieżą. Wewnętrzny monolog młodej narkomanki, rozterki rodziców, opiekunów, nauczycieli. Faktyczne sytuacje z życia uzależnionych pokazują jak łatwo wpaść w nałóg i jak trudno jest potem z niego wyjść. Spektakl uwypukla największy problem - bariery w komunikacji pomiędzy dorosłymi a dorastającymi. Jak mówić żeby nas słuchano? Jak słuchać żeby do nas mówiono? Druga część spektaklu to spotkanie z osobą, która wyszła z nałogu i opowie o swoich doświadczeniach, uczuli młodzież na problem jakim jest narkomania a także pokaże ścieżki, którymi trzeba podążać by odbić się od dna i wrócić do normalnego życia.