Wybitna klasyka polskiej komedii w tradycyjnym wykonaniu. Łatka – główny bohater dramatu, chciwy, przebiegły skąpiec – kupuje dożywocie młodego panicza Leona Birbanckiego i dzięki temu może czerpać dochód z procentów jego majątku – dopóki Birbancki żyje. Ten nie dba jednak ani o majątek, ani o zdrowie, a korzysta z młodości pełnymi garściami, prowadzący hulaszczy tryb życia… ku rozpaczy swojego protektora. Łatka chciałby wycofać się z nieudanej inwestycji. Równocześnie robi wszystko, aby chronić zdrowie Birbanckiego, ponieważ boi się utraty dożywocia.

„Dożywocie” to o tyle ciekawa rzecz, że Fredrę kojarzymy z dworkami, z resztkami sarmatyzmu, a tu opowiada nam o drapieżnościach kapitalizmu oglądanego jako coś nowego, nakładającego się na dawny obyczaj.[…]W tej scenerii kojarzącej się z „Ziemią obiecaną” może najbardziej ludzkim jest szeroki gest utracjusza Birbanckiego, któremu majątek przecieka przez palce ~ Piotr Zaremba, „polskatimes.pl”

Sztuka pisana w latach 1834-1835 należy obok „Ślubów Panieńskich”, „Pana Jowialskiego” i „Zemsty” do kwartetu najwybitniejszych komedii Aleksandra Fredry. W sposób arcy komiczny ukazuje pozbawiony skrupułów, pełen chciwości świat, w którym, aby pozbyć się długów, ojciec jest w stanie sprzedać nawet własną córkę… Utwór mimo XIX-wiecznego anturażu pozostaje komedią żywą. Niezależnie od zmian, które przynosi upływający czas, problemy głównych bohaterów pozostają aktualne dla współczesnego odbiorcy.

Reżyseria Michał Chorosiński
Scenografia i kostiumy: Aleksandra Reda
Muzyka: Marcin Pospieszalski
Obsada: Karolina Piwosz, Jarosław Gajewski, Henryk Gołębiewski, Mateusz Grydlik, Dariusz Kowalski, Paweł Lipnicki, Cezary Łukaszewicz, Radosław Osypiuk, Ksawery Szlenkier, Leszek Zduń
Muzycy: Cyprian Komza – kontrabas, Jerzy Matysiak – klarnet, Jacek Wachnik – skrzypce